HWA-RANG DRAGON

Bezoek aan Taekwondo-scholen in Helsinki

Ik maak er een gewoonte van om bij bezoek aan het buitenland, andere Taekwondo-scholen te bezoeken. Afgelopen week was ik in Helsinki, en heb er daar ook twee aangedaan. Met beide scholen had ik vantevoren contact gezocht, en gevraagd of het goed was dat ik mee mocht doen, en wat ik aan zou trekken. 

 

Helsinki University Taekwondo: http://www.htkd.fi/en/

Deze school is verbonden aan de Universiteit; dat is ook te merken aan de samenstelling van de groep, vooral tieners/twintigers. Een enkele verdwaalde ‘oudere’ leerling was er ook overigens. De school heeft een ITF achtergrond. Na me voorgesteld te hebben aan de leraar, hebben ze mij een plek gegeven vooraan bij de andere zwartebanders tijdens het opstellen en groeten.

 

We begonnen natuurlijk met een warming-up, die een heel andere insteek had dan wij meestal doen. Langzame bewegingen waar redelijk wat kracht bij kwam kijken, en tegelijkertijd ook stretching behelsde. Een hele ontspannen manier van de les beginnen en opwarmen. Hier werd overigens minder de snelheid dus ‘opgewarmd’ maar dat had waarschijnlijk te maken met de aard van de les; na de warming-up gingen we door in de Pegi. Daar kon ik uitstekend in meedraaien, want de concepten waren grotendeels hetzelfde. Wij leggen iets meer focus op timing en techniek, hier werd iets meer gelet op positie en afstand nemen. Leuk om dit ook eens te zien en mee te maken.

 

Na de pegi werden er stijlfiguren gelopen: daarbij is een ITF stijlfiguur echt anders dan een WTF stijlfiguur, dus heb ik hierbij mijn eigen poomsae gelopen, en natuurlijk ook even gekeken naar hoe de stijlfiguren van de ITF er uitzien. Ook hierbij zijn de stijlverschillen leuk om waar te nemen, en maakten ze hele mooie, langzame en gecontroleerde bewegingen in hun stijlfiguren die ik moeilijk na zou kunnen doen. 

 

Na afloop heb ik nog even met de instructeur gepraat, en die gaf aan dat ze in tweewekelijkse thema’s werken, en deze twee weken was het thema dus Pegi en Stijlfiguren; een volgende periode van 2 weken zou weer andere thema’s brengen. 

 

Ondanks het verschil WTF/ITF ben ik heel hartelijk en vriendelijk ontvangen en heb ik zowel met instructeurs als leerlingen leuk contact gehad en nieuwe dingen kunnen uitproberen. 

 

Helsinki YMCA Taekwondo:  http://www.hnmky.fi/urheilu/taekwondo/aloita-taekwondo/

Dit is een vrij jonge Taekwondo-School, pas 2 jaar geleden opgericht, en heeft nu al 130 leerlingen op verschillende locaties. Ze zijn een WTF school en dat maakte dat alles een feest van herkenning was, in poomsae en terminologie. Deze school geeft gethematiseerde lessen, zo kon ik mee doen aan een algemene Basis-les, en/of meedoen met een gespecialiseerde Poomsae/Gyorugy(sparring) les. Deze laatste gebeurde parallel, in een grote sporthal. 

 

Na mezelf voorgesteld te hebben aan de instructeur kon ik meedoen met het opstellen en de gezamenlijke warming-up. Na de warming-up werd de groep opgedeeld in tweeën. Ik had mezelf aangemeld voor de Guorugy les en meegedraaid met die training. De sparringsles werd gedaan in een afwisseling van sparringsrondes en pads-training. Dit liep door mekaar heen. Gelukkig kon ik ter plekke wel wat bescherming lenen; zelf had ik wel mijn toque en bitje meegenomen. 

 

Doordat ik al een tijdje meedraai met het Sparring-team was ik goed op de hoogte van de laatste regels, en kon ik die ook delen met mijn tegenstander. Altijd leuk om wat tips te kunnen geven van de laatste stand van zaken. Na een uur stevige training was ik ook wel goed moe. Ook hier heb ik met de instructeurs nagepraat (een 2e en een 1e dan) over de school en hoe het gaat. Ze zeiden dat ze het erg leuk vonden dat er eens iemand anders langs was gekomen en dat dat altijd mogelijk is. 

 

Al met al is het altijd leuk om andere Taekwondo scholen te bezoeken, of ze nu ITF of WTF zijn, en kan ik dit iedereen aanraden. Lees daarvoor ook: Het bezoeken van andere Taekwondo scholen – mijn ervaringen en tips

 

 

 

 

Het bezoeken van andere Taekwondo scholen – mijn ervaringen en tips

 

Al een aantal jaren maak ik er een gewoonte van om, als ik in het buitenland ben, Taekwondo scholen te bezoeken. Zo ben ik al in Leipzig en Oxford op bezoek geweest, en afgelopen week heb ik dit weer gedaan in Helsinki, en ik dacht dat het wellicht interessant zou zijn mijn ervaringen hieromtrent te delen.

 

Research

Zodra ik weet dat ik naar het buitenland ga, meestal omdat dit gerelateerd is aan mijn werk, ga ik uitzoeken welke avonden ik ‘vrij’ heb. Dat lukt niet altijd, als ik bijvoorbeeld met collegae ben, of een diner-afspraak heb, maar ik probeer wel duidelijk te hebben welke avonden wél vrij zijn. Zodra ik dat weet, begint het écht onderzoek… Google! Om Helsinki als voorbeeld te nemen, ‘Taekwondo Helsinki’ intikken is niet zo moeilijk, maar dan ben je er nog lang niet. 

 

Locaties kunnen namelijk post-adressen zijn, of vestigingen-adres, of het adres van de Dojo/Dojang. Verder, is het nog maar de vraag op welke tijdstippen er op welke locatie wordt getraind, en voor welk niveau. Dat kost zo een paar uurtjes uitzoekwerk, zeker als de websites niet in het Engels zijn. En als de informatie dan ook nog eens op een andere website verstopt staat (bijvoorbeeld voor de Universiteits-Taekwondoschool, die dus op de universiteits-website staat) wordt het helemaal puzzelen. De taal was voor Duitsland of Engeland niet zo’n probleem, maar Fins… Google Translate, was mijn vriend. 

 

Als ik dan eenmaal een lijstje heb van locaties (die goed te bereiken zijn vanuit het hotel) en tijden, ga ik contact zoeken. 

 

Contact zoeken

De meeste Taekwondo-scholen hebben gelukkig zowel een website, als een Facebook pagina. Het is natuurlijk maar de vraag hoe vaak het een of ander wordt gelezen dus ik probeer dit al een maand vantevoren te doen. Via de mail, of een Facebook berichtje, geef ik dan aan dat ik een reiziger ben, een paar dagen in het gebied ben, en het heel leuk zou vinden een uurtje mee te trainen. Meestal geef ik niks aan over welke band of gradatie ik heb, maar wil ik eerst contact maken. 

 

Tot nu toe wordt er zonder uitzondering positief gereageerd, en dat geeft goede moed om een tweede mail te sturen. In een tweede bericht vraag ik dan naar wat praktische zaken, bijvoorbeeld welke training goed zou passen (als er meerdere trainingen op een dag zijn). 

 

De locatie vinden

De locatie vinden is, zelfs na veel onderzoek, nog best wel een ding. Zoals gezegd hebben veel taekwondo-scholen diverse locaties, en die zijn ook niet altijd even goed aangegeven. Een deur zonder markeringen, of in een sporthal bij een school, etcetera. Ook Google Maps is niet altijd even secuur, want het kan precies aan de verkeerde kant van een groot gebouw aangegeven zijn. Goed op tijd vertrekken is dan ook aan te raden. Bij binnenkomst stel ik me voor aan de leerlingen die ik zie en geef gelijk aan dat ik een lesje mee kom draaien. Na het omkleden, vraag ik even wie de instructeur is, zodat ik me daar bij kan aanmelden. Soms heb ik de instructeur zelf aan de mail gehad, en soms hebben ze te horen gekregen van de contactpersoon dat ik langs kom. Dan vraag ik ook gelijk of er nog bijzonderheden zijn waar ik rekening mee moet houden. 

 

Kleding

Toen ik Hakseng was heb ik, na overleg met Sabumnim Paulien, altijd mezelf in Dobok-broek en zwart t-shirt bij de sportschool aangemeld. Aangezien elke sportschool zijn eigen manier van gradueren heeft en vaak zelf eigen aanspreekvormen, is het moeilijk daar met je eigen band goed tussen te passen. Door je eigen band thuis te laten, kun je eenvoudig helemaal achteraan gaan staan, zonder dat er verwachtingen zijn van je, of er verwarring bestaat. Op die manier kun je ook makkelijk meedraaien en je uitstekend conformeren aan wat de wijze is waarop er wordt getraind; ander graduaties raken niet in verwarring en nemen je, zonder uitzondering, gewoon mee op sleeptouw. 

 

Als zwarte-bander ben ik het (wederom na overleg met Sabumnim Paulien) iets anders gaan doen. Ik vroeg dan in het tweede mailtje, wat de voorkeuren is van de school: komen in een broek-met t-shirt, komen in een dobok met witte band, of komen in een dobok met mijn eigen graduatie. In het geval van Helsinki, hebben beide scholen aangegeven een voorkeur te geven aan mijn eigen graduatie. Eén ervan antwoordde zelfs dat ze dat heel fijn zouden vinden, zodat andere leerlingen eens zien hoe het bij andere scholen gaat. 

 

Mijn tip zou zijn om dit (je eigen gradatie dragen) pas te vragen vanaf zwarte band, en om als hakseng in dobok-broek en t-shirt te gaan. Zelf je bitje en toque meenemen is wel aan te raden overigens, je weet maar nooit. 

 

Gedragsvormen

Gedragsvormen zijn natuurlijk per school en per instructeur/leraar verschillend. Ik heb echter gemerkt dat als je je nederig en leergierig opstelt, dat elke leraar je met plezier mee laat draaien. Als hakseng ging ik gewoon achteraan staan, en vroeg ik ook aan de andere leerlingen wat er precies moest gebeuren, en hoe een techniek uit te voeren. Nu ik seonbenim ben, word ik bij de andere zwartebanders vooraan neergezet, maar mijn gedrag in de groep prober ik hetzelfde te houden: vragen en volgen. Het is natuurlijk heel makkelijk om te zeggen ‘nee zo moet dit niet’ als het anders is dan we het hier in Nederland geleerd hebben, maar dat is nou precies niet waarvoor ik andere Taekwondo-scholen bezoek. Dat doe ik juist om te kijken hoe het daar gaat. En ja, vanzelfsprekend zul je, naarmate je meer ervaring krijgt, ook wel eens laten zien hoe wij het bijvoorbeeld doen: maar ik probeer dat altijd in het oprechte vergelijken te houden, en niet ‘beter/slechter’ discussies.

 

Er wordt door andere leerlingen ook wel eens gevraagd naar andere technieken, en hoe dat dan anders is, of waarom wij het op deze manier doen. Een goed én veilig antwoord is gewoon, dat er stijlverschillen zijn en dat elk zijn meerwaarde heeft. Want zowel tussen ITF en WTF scholen, maar ook bij verschillende WTF scholen, zijn gewoon verschillen. Dat houdt de discussie zuiver en op die manier kun je echt vergelijken zonder in beter/slechter te vervallen. 

 

Ervaringen

Tot nu toe heb ik louter positieve ervaringen gehad bij andere Taekwondo-scholen. Het is te merken dat leerlingen én instructeurs het leuk vinden om eens te zien hoe het elders gaat, en tot nu toe werd er ook altijd een uitnodiging verstrekt om weer langs te komen als ik in de buurt was. Dus mocht je hiertoe in de gelegenheid zijn, het is echt aan te raden en je merkt dat we uiteindelijk één grote internationale Taekwondo familie zijn.